هزینه رفت و آمد در مالزی با جزئیات

هزینه رفت و آمد در مالزی
مالزی پایتخت کوالالامپور در جنوب شرقی آسیا قرار دارد. این شهر با داشتن سواحل بیشمار محلی بسیار مناسب برای کسانی است که عاشق تفریحات دریا و ساحل هستند. طبیعت زیبا و استوایی این شهر به همراه جاذبه های زیادی که دارد باعث می شود بتوانید تعطیلاتی خوب در این شهر داشته باشید. اما وقتی به این شهر سفر می کنید برای گشت و گذار در آن باید با وسایل حمل و نقل در این شهر آشنا باشید، این پست شما را با هزینه رفت و آمد در مالزی آشنا می کند
وسایل حمل و نقل عمومی در مالزی
در مالزی چندین نوع وسیله حمل و نقل عمومی وجود دارد که درباره آن ها و هزینه ها صحبت می کنیم:
قطار و مترو
در این شهر دو نوع قطار و مترو وجود دارد، KTM قطاری است که در خارج از شهر در بین شهرها رفت و آمد می کند که ظاهر آن تقریبا مثل قطارهای متروی ایران است و هزینه کمی دارند. این قطار بیشتر در شهرهای بزرگ مالزی است و هزینه آن مثلا برای مسافتی ۱۵ کیلومتری ۲ تا ۳ رینگت است. در داخل این قطارها صندلی های راحت و به همراه سیستم تهویه مناسب وجود دارد که سفر را برای شما لذتبخش می کند. در مالزی نوعی قطار دیگر وجود دارد که فقط در شهر کوالالامپور است، قطارهایی سریع السیر و برقی که به نام منوریل یا LRT شناخته می شوند. هزینه این قطار تقریبا دو برابر هزینه KTM است.
اتوبوس
در مالزی برای بسیاری از مسیرها اتوبوس وجود دارد و مردم زیادی هم برای سفرهای خود از این وسیله استفاده می کنند. هزینه آن از قطار کمتر است و دارای امکانات خوبی مثل صندلی های راحت و سیستم تهویه می باشد. در این کشور برای سوار شدن به اتوبوس، بلیطی وجود ندارد و باید کرایه آن را به صورت نقدی پرداخت کنید، هزینه آن مثلا برای مسیری ۶ کیلومتری، فاصله بین دو ایستگاه، ۱ رینگت است. این مطلب برگرفته از سایت تور آنتالیا است .
تاکسی
هزینه کرایه تاکسی دراین کشور بسیار بالاست بطوری که اگر مراقب نباشید ممکن است مجبور شوید همه پول هایی که برای گشت و گذار و تفریح در این شهر همراه خود دارید را خرج کرایه تاکسی کنید! هزینه ورودی به این تاکسی ها ۳ تا ۵ رینگت است و برای محاسبه قیمت آخر از تاکسی متر استفاده می شود. بر روی این تاکسی مترها در هر لحظه هزینه ای که باید پرداخت شود نوشته می شود و باید در آخر همان مبلغ را به راننده تاکسی بدهید، مثلا برای مسیری ۴۰ کیلومتری باید ۶۰ رینگت پول بدهید. بعضی از تاکسی ها تاکسی متر ندارند و در صورتی که با مسیرها و قیمت ها آشنایی نداشته باشید ممکن است پول زیادی از شما بگیرند. پس قبل از سوار شدن به تاکسی هایی که تاکسی متر ندارند به خوبی با مسیرها و قیمت های هر مسیر آشنا شوید. تاکسی ها در این کشور برای پر شدن ظرفیت ماشین منتظر نمی مانند و به محض این که وارد آن شود راه می افتند پس اگر چند نفری سوار آن شوید می توانید کرایه را بین خود تقسیم کنید. سعی کنید تا جایی که می توانید در این شهر تاکسی سوار نشوید چون بسیار هزینه بر هستند.

جیب خالی، بهترین موقعیت برای سفر!

سفر کنید تا زندگی را به دست بیاورید
سفر رفتن با جیب خالی به رویایی دست نیافتنی می ماند. شاید بگویید وقتی وام و بدهی کمرتان را خم کرده و پول تهیه یک وعده غذای ساده را هم ندارید، سفر، رویایی غیرممکن است،اما واقعیت این است که روزهای ورشکستگی و بی پولی بهترین روزها برای سفرکردن هستند!وقتی کمترین انتخاب ها را دارید، در واقع بیشترین گزینه ها در دسترس تان است! وقتی چیزی برای از دست دادن ندارید، همه چیز برای به دست آوردن دوباره پیش روی شماست، در حقیقت آزادی وقتی به دست می آید که چیزی برای از دست دادن نداشته باشید. این مطلب برگرفته از سایت تور لحظه آخری کوش آداسی است .
وقتی هیچ پولی برایتان نمانده و شغل درست و حسابی هم ندارید، وقت آن است که با همه بدبختی ها خداحافظی کنید و برای سفر آماده شوید. در سفر تجربه های زیستی و مهارت هایی را خواهید آموخت که برای بسیاری از کارفرمایان ارزشمند خواهد بود.جهان پر است از فرصت ها و شغل های مختلف، اگر از تجربه آنها در محل زندگی خودتان خسته شده اید، چرا فرصت ها و شغل های جاهای دیگر را امتحان نکنید؟ اگر از پیله خودتان بیرون بیایید، سفر کنید و زندگی را بقاپید، می بینید که فرصت های بی شماری برای پول در آوردن وجود دارد. از فرصت ها و تجربیات جدید با آغوش باز استقبال کنید. به خودتان تکانی بدهید و به جای دیگری بروید. این همان کاری است که اجداد ما برای به دست آوردن نیازهایشان انجام می دادند.
قابل درک است که حرکت کردن و سفر رفتن در این شرایط قدری ترسناک به نظر می رسد. انسان ها اغلب در شرایطی حرکت می کنند که خیالشان راحت باشد و احساس امنیت بکنند.اما اگر در موقعیت بدی قرار دارید، فرصتی پیدا کنید و به دنبال تجربه کردن این فرصت باشید. از نظرتان کدام یک ترسناک تر است: شکست خوردن و بازگشتن به جایی که بودید و یک شروع دوباره؟ یا ادامه دادن مسیری که شما را تا آخر عمرتان ضعیف تر می کند؟
اگر از جایگاهتان ناراضی هستید، کارتان را دوست ندارید و بدهی بالاآورده اید، بهترین وقت است که بی خیال همه چیز بشوید، کاری پیدا کرده و سفر کنید. مثلا می توانید سفیر صلح شوید، در یک مزرعه کار کنید، حیوانات خانگی را تربیت کنید و کارهایی از این دست انجام دهید.ایستادن در برابر جریان زندگی کار دشواری است. زمان مثل ماهی از دست ما سر میخورد و روزها یکی بعد از دیگری تمام می شوند. ولی باید یک جایی در برابر این جریان ایستاد و گفت: «دیگه نه! دیگه اجازه نمی دم از روزهام از دست برن!»
در اینترنت جست و جو کنید، سایت هایی مانند umroad, UpWork, or Craigslistرا ببینید و مشاغل مختلف را در دنیا دنبال کنید، به تمام دنیا روی خوش نشان بدهید و از این فرصت ها استفاده کنید.از طرفی راه هایی برای کسب در آمد بیشتر از طریق سایت های به اشتراک گذاری اقتصاد وجود دراد.اگر به خارج از کشور سفر کنید می توانید از ویزای کارکردن در تعطیلات استفاده کنید. کارهای محلی یا دورکاری های آنلاین هم از کارهایی است که در خارج از کشور می توانید انجام بدهید. شما همچنین می توانید در کشور مقصد زبان مادری تان را تدریس کنید یا به عنوان همراهی برای تقویت زبان کسی که زبان آموز زبان مادری تان است، استخدام شوید و پول در بیاورید!
خلاصه اینکه مسیری را پیدا کنید که شما را جلو ببرد و قدم به قدم پیشرفت کنید. شاید در این راه، اشتیاق و احساسی پیدا کنید و همین باعث شود احساس کنید در خانه خودتان هستید.در همین حین که زندگی جدیدی را تجربه می کنید، سعی کنید اگر بدهی ای دارید پرداخت کنید، ماجراجویی هایی تازه داشته باشید و تجربه های زیستی جدیدی به دست بیاورید.اگر بخواهید می توانید تمامی جهان را در دست بگیرید. برای نتوانستن بهانه نیاورید و تمامی آنچه از دستتان بر می آید را انجام دهید. انعطاف پذیر باشید و از امکانات کوچکی که در دسترستان است استفاده کنید.

با این راهکارها مجانی سفر کنید!

سفر مجانی دیگر یک رویا نیست
درست است که تعطیلات عید به پایان رسیده است اما تعطیلات بزرگ دیگری در راه است، تعطیلات تابستانی! و هر چه به این تعطیلات نزدیک تر می شویم، سودای سفر به مناطق مختلف دنیا بیشتر در ذهن مان مرور می شود اما فکر کردن به هزینه های بالای سفر باعث می شود تا این فکر از ذهن دور شود. با این وجود می توان کاری کرد که هزینه های سفر تا حد زیادی پایین بیاید و یا حتی بدون پول سفر کرد! شاید تا چند سال قبل یا حتی مدتی پیش، سفر مجانی مثل خواب و رویا بود اما امروز دیگر غیر ممکن نیست. این مطلب برگرفته از سایت تور قبرس شمالی است .
-همانطور که می دانید بیشتر هزینه ی سفر، مربوط به هزینه ی هتل یا اقامتگاه است. اگر مطالب قبلی مجله ی گردشگری الی گشت را خوانده باشید، می دانید که در همه جای دنیا می توان اقامت کاملا رایگان و بدون هزینه داشت و یکی از بهترین آنها، اپلیکیشن کوچ سرفینگ است. این اپلیکیشن که به اپلیکیشن مهمان نوازی رایگان هم مشهور است، به شما کمک می کند تا رایگان و بدون هیچ هزینه ای، مکان اقامتیتان را انتخاب کنید. در واقع، افراد مختلف در سرتاسر دنیا، در این اپلیکیشن آمادگی خودشان را برای میزبانی از مسافران به طور رایگان در منزلشان اعلام می کنند و شما با انتخاب مقصد سفر و بعد انتخاب یکی از افراد و ارتباط با او می توانید هماهنگی های لازم را برای اقامت در خانه ی شخص انجام دهید.
اگر هم نخواهید به این روش اقامت کنید، روش دیگر کمپ زدن است که آن هم کاملا رایگان و بی هزینه است.
– اگر بخواهید به جایی مسافرت کنید و قصد جابه جایی بین چند شهر را در حین سفرتان داشته باشید، مطمئنا می دانید که برایتان پر هزینه تمام خواهد شد بخصوص اگر مقصدتان شهرهای اروپایی باشد. می توانید در کنار جاده ها منتظر بمانید و به ماشین های کنار جاده اشاره کنید تا بایستند و شما را سوار کنند. این موضوع در خیلی از کشورها، امری جا افتاده و عادی است اما یادتان باشد در بعضی کشورها مثل بلغارستان، کار مورد قبولی نیست.
– سفرهای داوطلبانه به نقاط مختلف دنیا، یکی دیگر از روش های سفر بدون هزینه و رایگان است، این نوع سفرها در کشورهای خارجی و مخصوصا آمریکایی خیلی مرسوم است. در این سفرها، فرد برای فعالیت های مختلف مثل کمک به حیوانات، پاکسازی محیط زیست در یک جای بخصوص یا کار در مزرعه و… داوطلب می شود و شروع به کار می کند و در ازای آن، غذا و اقامتگاه رایگان دریافت می کند. در این نوع شغل ها، حتی می توان به راحتی کسب درآمد هم کرد یعنی علاوه بر اینکه شما سفر می کنید و هزینه هایتان را شخص دیگری پرداخت می کند، درآمد هم کسب می کنید!
– یکی دیگر از روش هایی که می توانید در نظر بگیرید، مشاغل جاده ای است. مثلا می توانید به جایی سفر کنید و در ازای دریافت محل خواب، در هتلی مشغول به کار شوید. این روش هم در اروپا و هم در آمریکا جا افتاده است و برای مردم آمریکا، یکی از بهترین روش های سفر بدون هزینه است. شما هم می توانید با کمی تحقیق و جستجو، روش مناسب خودتان را پیدا کنید.

از رسم های هندی ها بیشتر بدانید

اگر خواستید به هند سفر کنید باید بدانید که این کشور، سرزمین رنگارنگی است. این رنگارنگی علاوه بر آنکه در طبیعت و اقلیم این سرزمین خودش را نشان می دهد در آداب و رسوم، مذهب، فرهنگ و عقاید مردم آن نیز کاملا هویداست. در این مطلب خواهید دانست که هر یک از نشانه هایی که گاهی در ظاهر مردمان هندو می بینید چه معنایی دارد و گویای چه عقایدی در آنهاست. اگر راهی این کشور هستید بد نیست این اطلاعات را در مورد آنها داشته باشید.
Namaskar
این کلمه یادآور رایج ترین و مشهورترین نوع سلام و علیک در هندوستان است که هنگام خوش ‌آمدگویی یا خداحافظی به کار می‌رود. در این شیوه سلام کردن، کف دو دست را به هم چسبانده و زیر صورت به سمت بالا نگه می‌دارند، کمی‌خم می‌شوند و سپس به شخصی مقابلشان قرار دارد به این روش سلام می‌کنند. هندوها معتقدند که چسباندن دو دست به یکدیگر نشانه همفکری و همرنگی با طرف مقابل بوده و از طرفی دست راست را نیز مظهر روح و طبیعت معنوی انسانی و دست چپ را بیانگر جهان مادی و جسم انسانی می‌دانند. آن‌ها در واقع با این حرکت می‌خواهند یکی بودن جسم و جان شان را به شخص مقابل القا کنند. این مطلب برگرفته از سایت تور پوکت است .
Shakna-Paula
دستبندی تهیه شده از مرجان قرمز و صدف که در مجلس عروسی به دست عروس خانم بسته می‌شود. مفهوم این دستبند در میان مردم هند این است که با این دستبند داماد عهد می بندد که عروس را خوشبخت کرده و او را همیشه دوست بدارد. هندی ‌ها به این دستبند، دستبند عشق می‌گویند.
Tilak
تیلاک یک نشان مذهبی‌ است که هندوها روی پیشانی شان قرار داده و معتقدند برای آن‌ها سعادت، خیر و برکت به ارمغان می‌آورد. این نشان معمولاً از خمیر قرمز رنگی تشکیل شده از زردچوبه، زاج سفید، ید و کافور تهیه شده و به صورت لکه‌ای کوچک میان ابروان قرار داده می‌شود. به عقیده مردم هند، این نقطه از پیشانی محل خرد نهفته، تمرکز و عقل انسانی است. در ضمن از نظر مسائل عبادی نیز کانون مهمی‌ به حساب می‌آید و آن را چشم سوم وجود خود می‌دانند. تمام مراسم مذهبی آن‌ها با گذاشتن تیلاک و چند دانه برنج با انگشت نشانه شست روی این نقطه انجام می‌شود. این رسم در بعضی مواقع برای خوش‌آمد گویی یا وداع با میهمانان نیز دیده می‌شود.
Mangalsura
گردنبندی است که زنان متاهل از آن استفاده کرده و معادل حلقه ازدواج در غرب و سایر کشورها می باشد. گردنبند فوق معمولاً از دو رشته کوتاه از مهره ‌های سیاه و آویزان از طلا تشکیل شده است و روز عروسی داماد آن را بر گردن عروس می آویزد تا دانه ‌های سیاه آن عروس خانم را در مقابل شیطان حفظ کند.
حلقه ‌های گل
درست کردن حلقه‌های گل در هند بسیار متداول است. برای نشان دادن ادب و احترام بیشتر، دسته‌گل‌هایی از یاس سفید با گل‌های جعفری یا همیشه بهار (نارنجی رنگ) تهیه شده و به شکل ریسمانی به هم بافته و ته آن را گره می‌زنند. این حلقه گل را در مراسم مختلف بر گردن کسی که می‌خواهند به او احترام بگذارند می‌اندازند. استفاده از حلقه گل در مراسم ازدواج بسیار مرسوم می باشد.
سنجاق روی بینی
سنجاق روی بینی یک نگین براق بوده که مظهر اخلاص و نشان ازدواج و تأهل زنان هندی می باشد. البته با گذشت سالها، این زینت را دختران نیز استفاده می کنند.
Arati
این سنت نشانه ای از عشق و تکریم است و در موقعیت‌های متفاوتی چون تولد کودکان، ستایش و درخواست برکت از خدا، شرکت در محافل شعری و سرود، خوش‌آمد گویی به مهمان و خوش‌آمد گویی به عروس و داماد جدید استفاده می‌شود. روش کار بسیار ساده است؛ پنج لامپ یا چراغ کوچک را پر از کره یا روغن کرده و در سینی فلزی کوچکی قرار می‌دهند. در کنار آن نیز صدف حلزونی با آب پر شده و اطرافش را با برگ و گل تزئین می نمایند. بخور کافور نیز به عنوان عطر سینی استفاده شده و در نهایت سینی به حالت چرخان در محافل گردانده می شود تا ارواح شیطانی و تأثیرات چشم‌های شیطانی از آن مجلس دور گردد.

آداب غذا خوردن در هند

هندى ‌ها آداب خاصى در صرف غذا دارند. آنان به هیچ وجه در غذا خوردن اسراف نمى‌کنند. چرا که معتقدند با افراط در غذا دچار تنبلى شده و این امر مانع رشد فکرى و جسمى ‌شان مى‌شود. از سوی دیگر سعى مى‌کنند غذایشان به چرخه طبیعت نزدیک باشد. به همین دلیل مصرف غذاهایى چون گوشت و ماهى را مانع آرامش روح و نیایش با خدا مى‌دانند چرا که برای تهیه آنها باید موجود زنده ‌ای را کشت و به اعتقاد آنها بدین ترتیب چرخه طبیعت بر هم می خورد.
از آداب جالبی که دارند، با دست غذا خوردن است که هیچ طبقه‌ خاصی هم از آن مستثنی نیست. هندى ‌ها معتقدند براى غذا خوردن نباید واسطه ‌اى وجود داشته باشد تا انرژى میان غذا و انسان در تعامل قرار گیرد. عادات غذایی مردم در هر منطقه از هند با هم متفاوت است. به طور مثال در جنوب (شهرهایى چون حیدر آباد، شانل و…) غذاهاى تند مصرف می شود، در غرب (مثل کلکته) غذاهای شیرین و در شمال (مثل دهلى) غذاى تند و روغنى. اما یک سری غذاهاى مشترک در همه مناطق هند وجود دارد که از آن میان می تواند به «دال» که از حبوبات تشکیل شده و معمولاً آن را روى برنج مى‌ریزند و مى‌خورند اشاره کرد. «دال (Dal)» را با عدس لوبیا و نخود می‌پزند؛ ولى هر کدام از این حبوبات به طور جداگانه پخته مى‌شوند و همین باعث تنوع در غذا مى‌شود. این مطلب برگرفته از سایت تور لحظه آخری پوکت است .
دوساسامبار با اینکه غذاى مخصوص جنوب هند است، اما مصرفش در همه جاى هند رواج دارد. این غذا از یک نان بلند و نازک تشکیل شده که در وسط آن سیب زمینى، پیاز و فلفل گذاشته و مى‌پیچند و برای چاشنی هم از سس خاصى استفاده مى‌کنند، که چتنى نام دارد. این سس با نارگیل و خود سس سامبار که حاوی سبزیجات مختلف است، درست شده است.
باتورا یکى از نان ‌هاى معروف در هند می باشد که با غذایى به نام چولا میل مى‌شود. چولا از پیاز، نخود، گوجه فرنگى، و فلفل و ادویه تشکیل شده و آن را با نان باتورا که روغنى و پفى شکل است میل می کنند.
سمبوسه نیز غذایى آشنا و پرطرفدار است که بیشتر به صورت عصرانه مصرف شده و در خیابان ‌ها دست فروش‌هایى آن را به فروش می گذارند.
در کل اینگونه است که طبقات محروم و پایین غذاهاى تندترى مصرف مى‌کنند و غذاها در طبقات بالا از درجه تندى کمترى برخوردار است.
هندوها اعتقاد دارند که گاو ماده را نباید کشت و گوشت این حیوان را نباید خورد. به همین دلیل است که آنان از گوشت حیواناتى چون بز، گاو نر و گوسفند استفاده مى‌کنند. البته مصرف گوشت در میان هندی‌ها چندان پسندیده نیست، حتى امروزه هم هندو‌هایى هستند که در کل زندگى‌ شان هرگز گوشت مصرف نکردند.

پیچیدگی های مراسم ازدواج در هند

هند از کشورهایی است که آداب و رسوم در آن نقش بسیار زیادی ایفا می کند. به این ترتیب مراسم ازدواج در این کشور هم نمی تواند از این قاعده مستثنا باشد. براین اساس مردم این کشور از زمان های دور مراسم ازدواج را به صورت جشن های چند روزه برگزار می کرده‌اند و و آداب پیچیده بسیاری برای این مراسم قائل بودند. برخی از این آداب و رسوم هندی شامل رنگ کردن دست و پای عروس است که در اصطلاح به آن حنانگاری گفته می شود، در این مراسم به میهمانان افتخاری به جای دست بندهایی از گل، حلقه گل اعطا شده، و تعداد بسیار زیادی شاخه گل و یا گلبرگ گل رز پرتاب می شود که نمادی از خوشبختی است. این مطلب برگرفته از سایت تور گلدن سندز است .
در کشور هندوستان معمولا مراسم عروسی به این شکل است که در سه بخش اجرا می شود. این مراسم سه گانه شامل بخش های قبل از عروسی و مراسم اصلی عروسی و مراسم بعد از عروسی است. در مراسمی که قبل از عروسی برگزار می شود تمام مقدمات فراهم گشته و یک میهمانی شبانه در شب قبل از مراسم اصلی را در بردارد. در این مراسم خانواده های عروس و داماد ضمن ملاقات با هم به رقص و شادی می پردازند. فردی که پاندیت نام دارد و روز عروسی را بر اساس طالع بینی عروس و داماد تعیین می کند، در طول این مراسم با اعضای خانواده مشغول دعا و راز و نیاز می شود تا زندگی مشترک خوش و خرمی برای این زوج آرزو نماید.
در هندوستان تالار عروسی که به آن مانداپا گفته می شود توسط مادر زن آینده داماد در همان روز موعود تزئین شده و مادر زن داماد او را به جایگاهی دعوت می کند تا پاهای او را شسته و به او شیر و عسل تعارف کند. در این هنگام طبق یک عادت و فرهنگ محلی، خواهر زن داماد در تلاش برای ربودن کفش های داماد برمی آید و چنانچه موفق به این کار شود، داماد باید برای باز پس گرفتن کفش هایش مبلغی را به او تقدیم کند. داماد در هند معمولاً دستاری بر سر می گذارد که با پرده ای از گل تزئین شده تا از این طریق از گزند ارواح شیطانی در امان باشد. پدر و مادر عروس، دختر خود را شوهر می دهند اما قبل از مراسم عروسی چیزی نمی خورند تا برای این مناسبت پاک و طاهر باشند. در یک حرکت نمادین برای ایجاد اتحاد هرچه بیشتر بین تازه عروس و داماد، ساری عروس به شال دور گردن داماد گره زده می شود. در مراسمی مشابه، طناب نازکی به دور گردن زن و شوهر گره می زنند تا آن ها را از شیطان محافظت نماید و معمولاً بزرگترهای عروس و داماد این کار را انجام می دهند.
آن چه که در فرهنگ های مختلف به اسم حلقه شناخته می شود در مراسم عروسی هندی شکل و شمایل دیگری دارد. در این کشور گردنبندی به نام مانگالا سوترا به دور گردن عروس بسته می شود که از یک طناب نازک با دو آویز طلا تشکیل شده و با سه گره توسط داماد بسته می شود. این خود نمادی از پیوند روح عروس و داماد برای مدت ۱۰۰ سال است. همچنین این گردنبند نمادی از وضعیت تأهل عروس به حساب می آید. ضمن این که عدد ۱۰۰ در فرهنگ هندی هم مانند سایر فرهنگ ها از جمله ایران عددی نمادین و بلکه مقدس به شمار می رود. یک مراسم سرگرم کننده و جالب مانگال فراس است. در این مراسم عروس و داماد چهار مرتبه به دور آتش مقدس چرخیده تا دارما ، آرتا ، کاما ، و موکشَه را نشان دهند و پس از انجام این کار عروس و داماد باید در جایگاه خود بنشینند و هر کدام که زودتر بنشیند بر اهل خانه حکمفرمایی می کند.
در مراسم هفت مرحله، داماد به عروس کمک می کند تا هفت آجیل فوفل را با انگشت شصت پای راستش لمس کند و در عین حال آن ها هفت بار سوگند یاد می کنند. سپس عروس خانه پدری خود را به قصد خانه شوهر ترک می کند. مادر شوهر عروس یک ظرف پر از برنج در مقابل درب ورودی خانه قرار می دهد. عروس بایستی با پای راست خود برنج را روی زمین بریزد. این کار نمادی از ثروت بوده و اینکه عروس مسئولیت های جدید خود را پذیرفته است.