طبیعتگردی در سرتاسر جهان به عنوان یک فعالیت اقتصادی در حال رشد و توسعه
است. این صنعت فرصت مناسبی را برای طبیعت گردان جهت تجربه طبیعت فراهم کرده
و به آنها امکان یادگیری در خصوص اهمیت محافظت از تنوع زیستی و فرهنگ های
بومی را می دهد. علاوه بر این طبیعت گردی سبب ایجاد در آمد جهت برنامه های
محافظتی و ایجاد درآمد اقتصادی برای جوامعی خواهد بودکه در مناطق دور دست و
روستایی زندگی می کنند.
البته همه سفر ها به مناطق طبیعی،
طبیعتگردی
نیستند. ما شاهد هجوم انبوهی از افراد به مناطق و مکان های طبیعی بوده ایم
که در اغلب موارد جاذبه ها ویژگی هایی که سبب زیبا و پر جاذبه شدن این
مناطق می شود را کلاً خراب کرده اند. این جاذبه ها ممکن است شامل گونه های
نادر از گیاهان و حیوانات، شاخص هایی بالا از تنوع گونه ها، انواع
ژئومورفولوژیهای غیر معمول و خاص باشند.
مدیران مناطق حفاظت شده با چالش کنترل و به حداقل رساندن تأثیرات گردشگری
طبیعی از قید و بند رها شده مواجه هستند. در حالی که در همین حین در حال
تصمیم گیری هستند که کجا و چگونه جهت گسترش طبیعت گردی به عنوان یک اقتصاد
قابل سازگاری با اقتصاد منطقه برنامه ریزی کنند. در چنین شرایطی، روند
برنامه ریزی طبیعت گردی بسیار بحرانی است تا بتوان توانایی ها و قدرت های
طبیعت گردی را به عنوان یک استراتژی قوی کسب کرد.
شروع طبیعت گردی با ایجاد ساختارهایی خاص مانند برج های مراقبت و یا
استفاده از نقاطی جهت دیده بانی و مراقبط از زیستگاه های اصلی و ایجاد کلبه
هایی در مناطق حفاظت شده جهت تضمین حفاظت از این مکانهای حائز اهمیت می
باشد زیرا آنها به بالا بردن سطح هوشیاری در جوامع می شود.
می دانیم که جهت موفق ساختن طبیعت گردی ما به بینشی عمیق تر و فهمی بهتر
نیازمندیم و همچنین توسعه دهندگان به بینشی عمیق نسبت به مکانیزهم های
مدیریتی جهت تضمین فعالیت های پایدار نیاز دارند. تلفیق محافظه کاری و چشم
انداز های تجاری جهت برنامه ریزی زیست محیطی موفق بسیار حائز اهمیت است.
جهت برنامه ریزی طبیعت گردی ما به افراد متعددی نیازمندیم که در میان آنها می توان به افراد ذیل اشاره کرد.
مدیران مناطق حفاظت شده، این افراد نقش خیلی مهمی در توسعه و اداره طبیعت
گردی ایفا می کنند آنها منابع اصلی اطلاعات در خصوص پوشش های گیاهی و
جانوری ان منطقه دارند و در واقع آنها محافظان هر روز این منابع طبیعی
هستند و مسئولیت بسیار سنگینی را بر عهده دارند.
جوامع محلی، جوامعی که در محدوده این مناطق حفاظت شده و یا خیلی نزدیک به
این مناطق زندگی می کنند و در بسیاری از مواقع نادیده گرفته می شوند.در
حالیکه لزوم توجه به جوامع محلی بسیار حائز اهمیت است. زیرا همین منابع
طبیعی منبع درآمدی برای این افراد منطقه است و باید در خصوص میزان ورود
توریست به آن مناطق با ساکنان آن منطقه در تعامل بود.
برگزار کنندگان تور تاثیر بسیار زیادی بر روی مقاصد سفر، فعالیت ها و
تجربیات کلی مسافران دارند. بدین جهت فهم و درک واقعی اکوتوریست و هم
الزامات حفظ منابع طبیعی در مناطق حفاظت شده حائز اهمیت است. آنها باید
بدانند که محصول و فراورده طبیعت گردی که آنها همواره در حال تلاش جهت
ارتقاء آن هستند بسیار شکننده و آسیب پذیر است و باید با دقت از آنها
محافظت شود. صنعت گردشگری هم همچنین یک فاکتور مهم و منبعی مهم برای
اطلاعات و اجرای روند درخواست متقاضی و ارتقاع پیشرفت بازار نیز هست .
NGO ها به عنوان گروه های محافظت کننده می توانند نقش مهم و سازنده ای را
در راه پیشرفت طبیعت گردی ایفا کنند . آنها همچنین می توانند یک منبع مهم
کسب درآمد برای پروژه های طبیعت گردی نیز باشند . علاوه بر این آنها می
توانند تسهیل کننده ارتباطات میان جوامع محلی و توسعه دهندگان صنعت توریسم
باشند و این اطمینان را کسب کنند که راه های ارتباطی کافی و مزایای دو
جانبه را کسب می کنند .این گروه ها اغلب اعضایی دارند که به دنبال اطلاعات و
راهنمایی در خصوص مسائل طبیعت گردی هستند.
موسسات مالی چنانچه مدیریت مناطق حفاظت شده و جوامع محلی به دنبال کسب
میزان بیشتری از سود در حیطه طبیعت گردی هستند، اغلب آنها باید الزام
سرمایه گذاری و توسعه زیربنا و شالوده آنرا دریابند .
مصرف کنندگان، مشتریان، طبیعت گردان نیروهای محرک در حیطه طبیعت گردی
هستند. آنها خودشان تصمیم می گیرند که کجا بروند و چه کاری را جهت لذت بردن
از تعطیلات خود بدون آسیب رساندن به مناطق حفاظت شده انجام دهند. پس
تفکرات و ترجیحات آنها باید خیلی جدی گرفته شوند ولی آنها نیز باید آموزش
داده شوند تا بتوانند تصمیماتی عاقلانه بگیرند و در همه حیطه های محافظتی
مشارکت کنند.
دوشنبه 12 مهرماه سال 1395 ساعت 02:04 ق.ظ