دانستنیها

در این وبلاگ مقالات و خبرهای مفید قرار داده میشود

دانستنیها

در این وبلاگ مقالات و خبرهای مفید قرار داده میشود

عیار طلا چیست؟

 عیار، در حقیقت مقدار طلای خالص در 24 قسمت از کل فلز است، یعنی اینکه عیار طلای 100 درصد خالص 24 است. بهترین طلای تجارتی که در ساخت زیور آلات به کار می رود.15 تا 18 عیار است. سکه های طلا عموما 6/21 عیار می باشند. یعنی در آنها 90 در صد طلا وجود دارد.
 برای تعیین عیار طلا در صنعت جواهرسازی  ایران مقادیر معینی را به عنوان مبنا قرار داده اند، مثلا طلای با عیار 9/999 ، طلای 22 را با عدد 916 و عیار 18 را با عدد 750 و عیار 14 را با عدد 585 نشان می دهند. وقتی می گوییم که طلایی عیارش 18 است منظور این است که 750 قسمت آن از طلای خالص و بقیه آن از فلزاتی مانند نقره، مس و نیکل است. برای تهیه عیار های رنگی طلا می توانیم به سه مورد اشاره کنیم
 (1برای تهیه طلای سفید با عیار 18 می بایست که 750 قسمت آنرا طلا،50 قسمت را نقره و 200 قسمت را پالادیم، یا 750 قسمت آن را طلا،135 قسمت آنرا نیکل، 85 قسمت را مس و 30 قسمت را روی در نظر بگیریم.
2) برای تهیه طلای به رنگ ارغوانی باید نسبتها را به صورت زیر در نظر بگیریم:49/78 درصد طلا و باقی فلز آلومینیوم.
3)برای تهیه طلای آبی روشن، نیاز به17/46 درصد طلا و 83/53 درصد ایندیم است. عیار طلا به روشهای مختلفی قابل تعیین است،از جمله روش سنتی با استفاده از سنگ محک و تیزاب سلطانی، روش تعیین عیار با دستگاه اسپکتروفتومتر و روش کوپلاسیون. در آزمایشگاه برکلی در کالیفرنیا، طلا از بیسموت ساخته شده است. این کار توسط دستگاه Bevalac که برای شتاب دادن ذرات اتمی طراحی شده است، انجام شد.
 این دستگاه یونهای کربن و نئون را به سرعت به سوی بیسموت شلیک می کند که این عمل از اتم بیسموت، قسمتهایی را به بیرون پرتاب کرده و عنصر سبکتری از نظر جرم اتمی یعنی طلا را بر جای می گذارد.کارکرد این دستگاه، برای یک میلیون اتم طلا حدود 10000 دلار، هزینه در برداشت.
در صورتی که قیمت طلای تولید شده در طی کل مدت کمتر از یک میلیاردیم یک سنت قیمت داشت که بیانگر اقتصادی نبودن طرح فوق می باشد. ضمنا در سال 1941 دکتر Kenneth از دانشگاه هاروارد و یکی از همکارانش با به کار گیری یکی از آخرین مدلهای دستگاه اتم شکن موفق به تبدیل جیوه به طلا شدند اما از آنجائیکه طلای بدست آمده از این روش، بسیار جزئی بوده و هزینه تولید آن بسیار بالا بود لذا از ارزش اقتصادی برخودار نگردید